PRIKKELVERWERKING EN TRAUMA
Het woord ‘trauma’ komt oorspronkelijk uit het Grieks en betekent ‘wond’. Er wordt onderscheid gemaakt tussen fysiek trauma (een wond in je lichaam) en psychotrauma (een wond in je ziel). In mijn praktijk behandel ik mensen met problemen in de prikkelverwerking als gevolg van psychotrauma, oftewel zielentrauma. Trauma gaat niet over het verleden, trauma gaat over de wond die je nu, in het heden, draagt. Oftewel; trauma is wat er in je gebeurt als gevolg van wat er met je is gebeurd.
Trauma kan op verschillende manieren ontstaan. Zo kan trauma ontstaan als je iets heftigs meemaakt, zoals seksueel misbruik, fysiek geweld, scheiding, emotioneel misbruik, overlijden van een dierbare et cetera. Trauma kan ook ontstaan, niet doordat je slechte dingen meemaakt, maar doordat je niet de goede dingen gekregen hebt die je op dat moment nodig had. Zoals bijvoorbeeld niet gezien of gehoord worden, geen liefde ontvangen hebben, niet geaccepteerd worden zoals je bent. Daarnaast wordt trauma doorgegeven op kinderen als dit niet geheeld is bij ouders. Ook wel transgenerationeel trauma genoemd.
Traumareactie
Als we gevaar bespeuren of ons bedreigd voelen, worden we geactiveerd. Energie wordt opgebouwd om in actie te kunnen komen, zodat we kunnen ‘vechten of vluchten’. Als we de uitdaging of het gevaar het hoofd kunnen bieden, wordt de activering teruggebracht en laat ons ontspannen en bevredigd achter. Bij een traumatische gebeurtenis wordt deze cyclus onderbroken en dus niet afgemaakt. De opgewekte energie wordt niet ontladen. Wanneer deze verdedigende energie niet binnen een paar dagen, weken of maanden na de gebeurtenis wordt ontladen of geïntegreerd, zet deze zich vast in het lichaam.
De ijsblokjes metafoor
Deze vastgezette of bevroren energie kun je vergelijken met ijsblokjes. Hoe meer ijsblokjes er in de spreekwoordelijke emmer zitten, hoe voller de emmer en hoe minder ruimte voor verwerking van prikkels overblijft.